Existen diferentes tipos de chupetes, en función do material do que está feito (látex, silicona), da forma da tetina (redonda, anatómica…), e da idade para a que están pensados ou tamaño de chupete adecuado (aumenta coa idade do neno/a).

Non é necesaria a introdución do chupete, polo que non é imprescindible compralos, pero pódense utilizar, en caso de preferilo por parte da familia e do neno/a. Comprar un chupete de silicona/látex, ou dunha forma determinada, depende da preferencia do bebé. Ás veces hai que probar diferentes tipos para saber cal prefire. Se rexeita varios tipos de materiais e formas, non débese insistir.

Cando se usa o chupete, debe cambiar frecuentemente, normalmente a partir dás catro semanas de uso, que é cando o material se empeza a degradar e pode xerar problemas (gretas, que se desprenda algunha parte, que se contamine por fungos…).

Ademais, recoméndase esterilizalos antes do seu primeiro uso.

É importante que a retirada do chupete se faga ao ano de vida, momento non cal xa non se deberían mercar nin ofrecer máis ao bebé.

O uso do chupete é unha cuestión persoal, tanto a decisión familiar de introducilo ou non, como o feito de que o propio bebé acépteo ou o rexeite. Algúns/as nenos/as acéptano de bo grado, e pode ser unha axuda, xa que en determinados momentos axuda a acougar ao bebé, e ademais diminúe o risco de morte súbita en lactantes menores do ano.

Outros/as nenos/as rexéitano desde un primeiro momento (prodúcelles arcadas, cóspeno…) e non pasa nada. Neses casos non se debe insistir. Non se debe utilizar ningún obxecto para que se lle “aguante o chupete e non o cuspa”, pois podería producirse asfixia ao non poder o bebé liberar a súa vía aérea libremente.

É importante que o chupete non se introduza antes das seis semanas de vida en lactantes aleitados ao peito. Isto é así porque adoita ser a esa idade cando a lactación xa está ben establecida, cun bo agarre e succión por parte do bebé.

Se se introducen tetinas ou chupetes antes desa idade, córrese o risco de orixinar a síndrome de confusión de tetina-mamila. Esta síndrome consiste en que o bebé que toma peito, empeza a succionar mal del ou a agarrarse mal, porque succiona ou agarra como o fai do chupete ou tetina. Isto pode producir problemas de alimentación (o bebé non consegue coller ben a areola e mamila polo que non consegue un bo fluxo de leite durante a toma), prodúcese dor ou gretas/feridas na mamila e provoca abandono precoz da lactación materna por estes problemas.

En lactantes que por algún motivo non lactan directamente do peito (porque toman lactación materna diferida de forma permanente ou fórmula) pódese introducir o chupete desde o primeiro día. É importante que o chupete non se use para aumentar o tempo entre tomas, nin para distraer a fame, porque a lactación debe ser a demanda para evitar problemas de alimentación como desnutrición ou deshidratación. Non se debe “enganar ao bebé” co chupete. En cambio, pódese usar para acougar ao bebé se se descartou fame, ou lle custa quedar durmido sen realizar succión non nutritiva.

A succión non nutritiva é cando necesitan succionar do peito, non para nutrirse, senón para acougarse e sentirse seguros. Ás veces isto é un problema para as nais, que non poden delegar noutro coidador o momento de deitar ao bebé, ou que teñen tanto tempo o bebé ao peito que lles ocasiona molestias na mamila ou o peito. Nestes casos o uso de chupete pode ser de gran axuda.

O chupete é un elemento de axuda para moitas familias, xa que axuda a acougar ao bebé, relaxándoo para conciliar o soño ou mesmo como analxésico no lactante pequeno.

Non se debe introducir antes das 6 semanas en nenos/as alimentados ao peito.

Non todos os nenos/as aceptan o chupete e o seu uso non é necesario. Pero naqueles casos en que o neno/a o tolera e quéreo usar, ten algunhas vantaxes ademais das mencionadas. Por exemplo, a prevención da morte súbita do lactante, ata os 12 meses de vida.

Os nenos/as que usan chupete habitualmente poden ter dificultades á hora de eliminar o hábito.
Convén non prolongar o seu uso máis aló dos 12 meses de vida, porque pode causar problemas de malposición dental ou de maloclusión, por exemplo. Ademais, o uso máis aló dos 12 meses pode favorecer a otitis media aguda (inflamación e infección do oído medio).

Para algúns nenos/as funciona a retirada brusca, para outros ha de ser progresiva para evitar que sexa traumática. Deberíase eliminar por completo antes dos 18 meses.

Inicialmente tentarase que só se use para durmir, deixándoo no berce, por exemplo. Máis tarde retirarase tamén á hora de durmir. Se o neno/a móstrase ansioso pola retirada, pódese probar de ofrecer outro obxecto en substitución (un peluche, unha mantita …) que lle dea seguridade para quedar durmido facilmente.

O chupete é un elemento indispensable para algunhas familias, xa que tranquiliza e analgesia ao bebé mediante a succión non nutritiva.

Non todos os bebés utilízano, pero nos que o fan ten algunhas vantaxes como a prevención da morte súbita no primeiro ano de vida. Pódese usar desde as seis semanas de vida en nenos/as alimentados ao peito, dando tempo as primeiras semanas de vida a instaurar ben a lactación materna e evitar a síndrome de confusión tetina-mamila. O ideal é usar chupetes anatómicos entón, aínda que ao final é o bebé o que decide que forma (anatómico, redondo) quere utilizar.

Pasa o mesmo co material do que están feitos, principalmente látex ou silicona, o bebé pode preferir un e rexeitar outro. Recoméndase cambialo ao mes ou dous meses de uso, atendendo sempre ao seu estado, comprobando que non ten roturas, nin cambios de coloración que non estean especificadas polo fabricante (aquelas normais pola esterilización, por exemplo).

É importante iniciar a retirada do chupete aos 12 meses de vida.