Se o bebé ten bultiños tras a orella pode que se trate de adenopatías ou lipomas subgaleales. No primer caso é habitual se tiveron algún tipo de infección das vías respiratorias. Se o tamaño é pequeno, non son dolorosos e a pel non está inflamada e caliente, non é obxecto de preocupación, se lle puede comentar ao pediatra no contexto dunha consulta por outro motivo.

O obxecto da alimentación é nutrir adecuadamente ao neno/a, e a avaliación realízase a través do control do crecemento en peso e talla, se non hai cambios significativos nas curvas de crecemento respecto a os controis previos e se os seus valores se sitúan na normalidade, non é necesario estimular o apetito. Comer en familia pode axudar a que o neno/a inxira máis cantidade de alimentos, xa que os nenos/as copian o que ven nos adultos.

Outra forma de incitalo a comer máis é falar con el e facerlle entender os beneficios dunha boa alimentación (ter máis enerxía para xogar…), xa que o relevante non é incitalo a comer máis senón a comer aqueles alimentos necesarios para unha nutrición adecuada (verduras, froitas, peixe…).

A roupa de baño máis aconsellable a estas idades é aquela que cubra gran parte do corpo do neno se se vai a expoñer ao sol, ademais de utilizar cremas de protección solar con factor +50 e renovalas seguindo as instrucións do fabricante. Se o bebé vai bañar nas horas de menos sol e cun protector solar adecuado e aplicado coa frecuencia suficiente, non é necesario que a roupa de baño sexa demasiado cuberta.

Cando o neno/a se morde as uñas o único que se pode facer é insistir moito en que non debe facelo. Non é aconsellable aplicar tóxicos nos dedos pois poden ser perigosos para a saúde do neno/a.

Se o tomou previamente, é máis probable que o problema sexa de palatabilidad (non lle gusta) que de tolerancia, ou simplemente rexeitamento como un método de autoafirmación. A opción de tomar o fármaco vía rectal é sempre o último recurso, a vía natural de tomar as medicinas é a vía oral.

Durante os traxectos en medios de transporte, para evitar mareos, débese evitar que o neno/a estea a mirar contos ou xoguetes de preto. Débese tentar que mire en todo momento cara a adiante e que se centre nun punto afastado. Se é posible, é beneficioso que sente ao neno/a no asento central para que poida ver a través do parabrisas dianteiro e se centre nesa vista. Tamén se lle debe dar xarope anti-mareos antes de cada viaxe, explicándolle que é beneficioso para que non se atope mal durante o traxecto.

Unha das causas do mal cheiro da boca é a rinitis continuada (mocos). Se fose o caso, sería conveniente consultalo co seu pediatra.

Os orizós aparecen porque os poros que desembocan nos bordos das pálpebras tápanse, e as glándulas entón se inflaman ao non poder drenar o seu contido. Para o tratamento dos orizós debes consultar co pediatra, xa que en ocasións o aspecto é indistinguible a primeira ollada do chalazion e o tratameinto é diferente.

Basicamente isto débese a que o pelo se enreda e ao intentar cepillalo tira do coiro cabeludo e produce unha sensación molesta. A mellor forma de evitalo é cepillalo a diario e aplicar un acondicionador para nenos/as e utilizar un cepillo anti-tiróns.

Que os nenos/as leven todo á boca a esta idade é normal. A boca é onde teñen máis sensibilidade e a través dela é como exploran a súa contorna. Hai que distraelos para evitar que leven cousas tóxicas e poñelas lonxe do seu alcance. Co resto de obxectos, asegurarse que están en condicións hixiénicas adecuadas.

Durante o primeiro ano de vida, especialmente nos primeiros meses os bebés crecen a un ritmo moi superior ao de calquera outra etapa da vida (dobran o peso en catro meses), por iso cando o ritmo de crecemento fisiolóxico diminúe cara ao final do primeiro ano, o apetito xa non aumenta como antes e as familias preocúpanse, de aí a importancia de realizar o seguimento do crecemento para verificar que se mantén nos percentiles previos, e que por tanto o descenso do apetito é o esperable.

Se o neno/a camiña sempre na punta dos pés é obxecto de consulta co pediatra, se o verifica, en función das características da deambulación, podería ser necesario consultar cun ortopeda ou neuropediatra.

Dado que os bebés a esta idade destápanse constantemente e non hai forma de evitar isto, é aconsellable poñerlle un pixama adecuado á temperatura de cada momento do ano, en liñas xerais no segundo ano de vida, a sensación térmica do neno non difire especialmente da dos pais.

É recomendable que o neno/a leve roupa que lle cubra a maior parte do corpo posible en función da temperatura do ambiente.

Segundo reza na actualidade (2022) na páxina do Comité Asesor de Vacinas da Asociación Española de Pediatría, recoméndase a vacinación fronte aos serotipos A,C,W e E con dúas dose: a primeira aos 12 meses de idade e a segunda aos 12-14 anos de idade, cun rescate progresivo ata os 18 anos nos non vacinados.

Se o neno/a está estreñido é aconsellable ofrecerlle froitas e verduras a anacos, sen triturar e en cada comida. Ademais, débese darlle pan integral e cereais. Se está a empezar a utilizar o orinal, recoméndase sentalo 5 minutos, tras cada comida principal. Para que o neno/a estea hidratado, hai que darlle abundante auga e evitar o exceso de leite. Se isto non é suficiente pódeselle dar un laxante a base de polietilenglicol.

Se o neno ten diarrea é aconsellable darlle unha dieta astrinxente e hidratalo con soro hiposódico.

A causa máis frecuente das hemorroides é o estreñemento, habería que revisar a alimentación co seu equipo de pediatría. Para a hemorroide hai diferentes tratamentos, é mellor facelo con supervisión facultativa. Ademais, se o bebé sofre deste problema, pódeselle dar algún factor prebiótico durante unha semana.

Aos dous anos é normal que os nenos non se queiran durmir e teñan rabechas debido á frustración de non conseguir o que queren. Durante o curso escolar é importante establecer unha rutina de baño, cea e momento de relaxación de forma pautada e, de ser posible, facelo cada día máis temperán. Os nenos pequenos necesitan ter rutinas moi marcadas.

Se de todos os xeitos o neno tarda moito en durmirse, chegando a ser isto un problema, pódese solicitar ao pediatra algún produto natural con melatonina.

Se o neno presenta condutas rebeldes ou unha actitude inapropiada é moi importante establecer uns límites claros e explicarlle o motivo destes límites de forma reiterada para non crear confusión no neno. É esencial pactar previamente cales son as condutas adecuadas ou inadecuadas entre os familiares, para evitar mensaxes equívocas.

O salbutamol é un broncodilatador que se utiliza cando un paciente ten obstrución bronquial. Os pacientes que sofren este problema deberían ter instrucións por escrito de como proceder cuando o neno/a ten dificultade respiratoria, en xeral diranlles que apliquen salbutamol seguindo unha pauta concreta de rescate e despois que leven ao neno/a ao pediatra.

Coñecer o número de crises ou de veces que ten que utilizar o salbutamol, determina o tratamento de fondo cuxo obxecto é á súa vez, limitar o número e intensidade das crises.

As horas de soño varían dun neno/a a outro, pero por norma xeral, un neno/a aos dous anos debería durmir de 10 a 12 horas pola noite, de cando en vez 1 ou 2 horas pola mañá e 2 horas de sesta pola tarde.

A maioría dos xeles hidroalcohólicos non están testados en menores de dous anos ou mesmo tres segundo o fabricante. A estas idades é recomendable que en lugar de utilizar xel hidroalcohólico, se lles lave as mans aos nenos/as con auga e xabón.

Aínda que o habitual é que a deambulación autónoma prodúzase antes, os 18 meses son a idade na que os pediatras nos preocupamos se o neno/a non camiña só. Cando inicia a deambulación con apoio (os primeiros pasos) para axudalo o correcto é soster as mans para evitar que caia evitando que proxecte o peso do corpo cara adiante, isto pódese inciar cara aos 9-10 meses en función do desenvolvemento psicomotor de cada neno/a.

A maioría das familias inician o proceso nos meses cálidos, momentos en que poden compartir máis tempo co neno/a. En calquera caso, non hai unha idade definida para a retirada do cueiro como sucede con calquera outro fito do desenvolvemento.

Para facilitala, é bo afacelo a sentar no orinal ou se ten un inodoro adecuado (aínda que normalmente este proceso xa se realizou para as deposiciones), explicarlle que xa é maior e por iso xa pode facer como os seus pais e non forzalo se aínda non estea preparado para iso. O quilibrio consiste en evitar forzar se non está o suficientemente maduro, e vencer a resistencia habitual de todas as persoas a abandonar as súas rutinas.